ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε το 1912 και το κτίριο που στεγάζεται σήμερα και που σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Πάτροκλο Καραντινό, εγκαινιάστηκε στις 27 Οκτωβρίου 1962 όταν η πόλη γιόρταζε τα 50 χρόνια από την απελευθέρωσή της. Τα εκθέματα τα οποία φιλοξενεί, προέρχονται από τις ανασκαφές που έχουν πραγματοποιηθεί στην πόλη της Θεσσαλονίκης και στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας. Εκτίθενται αντικείμενα της Νεολιθικής, Κλασικής, Ελληνιστικής και ΡωμαΪκής εποχής, ενώ στο κάτω όροφο παρουσιάζεται η προΪστορική συλλογή. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούν οι θεματικές ενότητες που καλύπτουν τις δραστηριότητες που συνδέονται με το χρυσό και δίνεται η εικόνα του πολιτισμού των Μακεδόνων από τον 6ο αι. π.χ. μέχρι την υποταγή τους στους Ρωμαίους το 168 μ.χ.

ΣΠΗΛΑΙΟ ΠΕΤΡΑΛΩΝΩΝ

Το σπήλαιο Πετραλώνων ανακαλύφθηκε το 1959 και εκτός από τους εκπληκτικούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες με τους εξαιρετικούς σχηματισμούς τους που ήρθαν στο φως, κυρίως έγινε γνωστό για τα παλαιοντολογικά και παλαιοανθρωπολογικά του ευρήματα. Στο σπήλαιο ανακαλύφθηκαν από τον Άρη Πουλιανό τα ίχνη κατοίκησις Αρχανθρώπων 700.000 περίπου ετών, των αρχαιότερων Ευρωπαίων προγόνων που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα.

ΒΕΡΓΙΝΑ

Η Βεργίνα είναι μικρή κωμόπολη του Νομού Ημαθίας και πιστεύεται ότι βρίσκεται στη θέση των Αρχαίων Αιγών, πρωτεύουσας της Αρχαίας Μακεδονίας.  Έγινε παγκοσμίως γνωστή το 1977, όταν η Πανεπιστημιακή ανασκαφή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, υπό τον καθηγητή της αρχαιολογίας Μανόλη Ανδρόνικο και τους συνεργάτες του, ανακάλυψε τους τόπους ταφής των Μακεδόνων βασιλέων. Ανάμεσα στους πολλούς τάφους που βρέθηκαν, ο ένας ήταν του βασιλιά Φιλίππου Β΄, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Μεγάλος αριθμός κτερισμάτων, που είναι έργα τέχνης και τα περισσότερα από χρυσό, ήρθαν στο φως από τις ανασκαφές που έγιναν και στεγάζονται στο χώρο του Μουσείου. Εντύπωση προκαλούν, η περίφημη λάρνακα του Φιλίππου Β΄, που φέρει το δεκαεξάκτινο ήλιο-σύμβολο της Μακεδονικής δυναστείας- αλλά και η μικρότερη λάρνακα με το δωδεκάκτινο αστέρι και τα στεφάνια από φύλλα και καρπούς βαλανιδιάς και μυρτιάς. Οι δύο σπουδαιότεροι τάφοι, του Φιλίππου του Β΄και του Αλεξάνδρου του Δ΄που δεν ήταν συλημένοι και περιείχαν τους κύριους θησαυρούς του μουσείου, βρίσκονται σχεδόν ακέραιοι στο χώρο αυτό.

ΝΑΟΥΣΑ

Η Νάουσα είναι πόλη της κεντρικής Μακεδονίας, κτισμένη στους πρόποδες του όρους Βερμίου. Μεγάλη υπήρξε η συμβολή της σε όλες τις ιστορικές περιόδους του αγωνιζόμενου έθνους και ιδιαίτερα κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής που οι Ναουσαίοι θα συμμετάσχουν ενεργά στην Εθνική Αντίσταση. Τα παραδοσιακά κτίρια της πόλης και οι παλιές γειτονιές, αποτελούν αδιάψευτη μαρτυρία μιας πόλης που διέθετε μεγάλη οικονομική και πνευματική άνθιση. Περιβάλλεται από πολύ πράσινο, διαθέτει αρκετά πάρκα και πολλές φυσικές ομορφιές. Σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων από το κέντρο της πόλης, βρίσκονται οι πηγές του ποταμού της Αράπιτσας και το πάρκο του Αγίου Νικολάου, μέσα σε πυκνή βλάστηση από πλατάνια, φλαμουριές και βελανιδιές. Στην τοποθεσία υπάρχουν οάσεις φυσικής ομορφιάς, οργανωμένοι χώροι άθλησης καθώς και ένα υπερσύγχρονο κολυμβητήριο ολυμπιακών διαστάσεων. Επίσης υπάρχουν εγκαταστάσεις εξυπηρέτησης των επισκεπτών που συρρέουν εκεί για να απολαυσουν το  μαγευτικό τοπίο και το φυσικό πλούτο της περιοχής.

ΕΔΕΣΣΑ

"Πύργος μέσα στο νερό" σημαίνει κυριολεκτικά το όνομα της Έδεσσας από τα αρχαία χρόνια, λόγω ότι η τότε πόλη είχε και έχει έντονο το υγρό στοιχείο-ποτάμια και καταρράκτες- γι αυτό και οι ονομασίες της: Έδεσσα στα φρυγικά ήταν το νερό ή πύργος στο νερό και Βοδενά, η παλαιότερη ονομασία της που σήμαινε στα σλαβικά, νερό. Η πόλη ιδρύθηκε το 813 π.χ. από τον Ηρακλείδη Κάρανο και μέχρι την ανακάλυψη των τάφων της Βεργίνας(1977) ταυτιζόταν με τις αρχαίες Αιγές, πρώτη πρωτεύουσα του αρχαίου Μακεδονικού βασιλείου. Πολλοί υπήρξαν οι κατακτητές της πόλης με τελευταίους τους Οθωμανούς από τους οποίους και πέρασε οριστικά στο ελληνικό κράτος τον Οκτώβρη του 1912, όταν η πόλη απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό. Γνώρισε πλούσιο βιομηχανικό παρελθόν και πάντα αποτελούσε σημαντικό αστικό και διοικητικό κέντρο και κατ΄επέκταση πολιτιστικό κέντρο της κεντρικής Μακεδονίας.. Αυτό είχε ως επακόλουθο την ανάπτυξη των γραμμάτων και τεχνών με αποκορύφωμα το χώρο της μουσικής που η παράδοση αυτή διατηρείται μέχρι τις ημέρες μας. Και σήμερα η πολιτιστική της δράση είναι μεγάλη-διαθέτει 5 θέατρα-καθώς εκεί γίνονται πολλές και μεγάλες μουσικές και επιτυχείς παραστάσεις και διοργανώνονται πολλές εκθέσεις και εκδηλώσεις. Η πόλη διαθέτει πολλές γωνιές πρασίνου, με σημαντικά πάρκα μέσα στο κέντρο, διασχίζεται από μικρά ποταμάκια αλλά και κοσμείται από εξαιρετικά αρχοντικά και παραδοσιακά σπίτια που τις προσδίδουν ιδιαίτερο χρώμα και μαρτυρούν την πλούσια ιστορία της.

Άποψη του μεγαλύτερου καταρράκτη της πόλης.

  ΡΟΥΠΕΛ

Καθήλωσε τα παιδιά μας η στρατιωτική ξενάγηση στα Οχυρά Ρούπελ. Το καλύτερο μάθημα ιστορίας της μαθητικής τους θητείας, για όσους βρισκόταν εκεί.

Το οχυρό Ρούπελ είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα της οχυρωμένης τοποθεσίας κατά μήκος των ελληνοβουλγαρικών συνόρων που έφερε το όνομα Γραμμή Μεταξά, με συνολικό ανάπτυγμα καταφυγίων 1.849 μέτρα και μήκος στοών 4.251 μέτρα. Το Ρούπελ κατασκευασμένο, από τον Α΄Παγκόσμιο πόλεμο, στις δυτικές αντηρίδες του όρους Τσιγγέλι στον ποταμό Στρυμόνα, μαζί με το οχυρό Παλιουριώνες εξασφάλιζαν τη στενωπό Ρούπελ. Στο Β΄Παγκόσμιο πόλεμο το οχυρό υπερασπιζόταν ο Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος με δύναμη αποτελούμενη από 27 αξιωματικούς και 950 οπλίτες. Από την πλευρά των Γερμανών στο Ρούπελ ενεργεί το εμπειροπόλεμο από τις μάχες της γραμμής Μαζινό, 1250 Σύνταγμα πεζικού μαζί με το 10 Τάγμα Ορεινών Κυνηγών, με αποστολή να εξουδετερώσουν την άμυνα των οχυρών και να καταλάβουν τη γέφυρα του Στρυμόνα. Η επίθεση των οχυρών άρχισε την 05:15 της 6ης Απριλίου 1941 με σφορδό βομβαρδισμό του Πυροβολικού με βλήματα διαφόρων διαμετρημάτων, με αεροπλάνα κάθετης εφόρμησης(Στούκας), τα οποία αναπτυγμένα σε σχηματισμούς έριχναν βόμβες, κάτω από το τρομερό σφύριγμα των σειρήνων τους. Μέχρι την 9η Απριλίου οι Έλληνες στρατιώτες, αντιστάθηκαν σθεναρά. Ομως εκείνη την ημέρα υπεγράφη η συνθηκολόγηση της Θεσσαλονίκης και οι Γερμανοί κήρυκες ήρθαν στο Ρούπελ και ζήτησαν την παράδοση του οχυρού. Ο Διοικητής του Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος απάντησε " τα οχυρά δεν παραδίδονται, καταλαμβάνονται". Τελικά η παράδοση έγινε την επόμενη 10 Απριλίου, αφού ο διοικητής έλαβε διαταγή κατάπαυσης του πυρός από το Γενικό Στρατηγείο. Ο Γερμανός συνταγματάρχης που παρέλαβε το οχυρό Ρούπελ, έδωσε συγχαρητήρια στο διοικητή, εξέφρασε το θαυμασμό και την εκτίμησή του για την αντίσταση και τον ηρωισμό των ελλήνων στρατιωτών οι οποίοι και αποχώρησαν με το κεφάλι ψηλά, ψάλλοντας το Εθνικό Ύμνο και κρατώντας τα όπλα τους. Οι απώλειες από ελληνικής πλευράς, 44 νεκροί και 152 τραυματίες. Οι απώλειες των Γερμανών, 555 νεκροί, 2.134 τραυματίες και 170 αγνοούμενοι.

ΛΙΜΝΗ ΚΕΡΚΙΝΗ

Η Κερκίνη είναι μια τεχνητή λίμνη που σχηματίστηκε το 1932 με τη δημιουργία φράγματος στο ποταμό Στρυμόνα. Η έκταση της λίμνης ποκίλλει από 54.250 έως 72.110 στρέμ. ανάλογα με την εποχή. Αποτελεί ιδιαίτερα προστατευμένο υδροβιότοπο και τοπίο σπάνιας ομορφιάς με θέα το βουνό Μπέλες και την κοιλάδα των Σερρών. Θαυμασμό προκαλούν τα παραποτάμια δάση, τα νούφαρα και η ποικιλία των ψαριών που αποτελούν και πηγή εισοδήματος για πολλούς κατοίκους της περιοχής. Στην περιοχή της Κερκίνης συναντούμε πολλά είδη θηλαστικών όπως το τσακάλι, το λύκο, την αγριόγατα, τη βίδρα, τη νυφίτσα, το ζαρκάδι, το λαγό, το αγριογούρουνο κ.λ.π. Υπάρχουν 10 είδη αμφίβιων και περίπου 20 είδη ερπετών. Η ιχθυοπανίδα είναι επίσης πλούσια αφού υπάρχουν 30 είδη ψαριών με κυριότερα τα χέλια και τα γριβάδια. Στην περιοχή γύρω από τη λίμνη έχουν καταγραφεί περίπου 300 είδη πουλιών όπως αργυροπελεκάνοι και λαγγόνες (μοναδικά στον κόσμο),ερωδιοί,πελαργοί, πάπιες, κύκνοι, βουτηχτάρια αλλά και πολλά αρπακτικά όπως ο χρυσαετός, βασιλαετός, ο πετρίτης κ.α. Επίσης στη λίμνη ζει και ο μεγαλύτερος αριθμός βουβαλιών στην Ελλάδα. Η περιοχή προσφέρεται για περιβαλλοντική εκπαίδευση και αποτελεί ιδανικό μέρος για την ανάπτυξη του οικοτουρισμού.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Η Θεσσαλονίκη ιδρύθηκε από το βασιλιά της Μακεδονίας Κάσσανδρο και έλαβε το όνομά της προς τιμή της συζύγου του, Θεσσαλονίκης, η οποία ήταν ετεροθαλής αδελφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και κόρη του Φιλίππου του Β΄και της πέμπτης συζύγού του, της Θεσσαλής πριγκίπισσας Νικησόπολης. Το όνομά της προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων Θεσσαλών και Νίκη, σε ανάμνηση της νίκης των Μακεδόνων και του κοινού των Θεσσαλών έναντι του τυραννικού καθεστώτος των Φερών και των συμμάχων τους Φωκέων, στο πλαίσιο του Γ΄Ιερού πολέμου. Από την ίδρυσή της η Θεσσαλονίκη ως μια ακμάζουσα ελληνιστική πόλη μέχρι την Οθωμανική κυριαρχία, αξιοποιεί τη στρατηγική της θέση και αναπτύσσεται σε μια πολυπολιτισμική πόλη. Από το 1912 , με τη λήξη των Βαλκανικών πολέμων και την ενσωμάτωση της περιοχής στο σύγχρονο Ελληνικό Κράτος, η Θεσσαλονίκη αποτελεί τη δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της Ελλάδας και αναφέρεται ως συμπρωτεύουσα της Ελλάδας. Είναι σπουδαίο εμπορικό λιμάνι και διάσημη για την πλούσια πολιτιστική της ζωή καθώς και για τις ομορφιές της. Περιβάλλεται με μερικά από τα πιο αξιόλογα μνημεία της βυζαντινής εποχής στην Ευρώπη. Έχει υπάρξει θρησκευτικό κέντρο του Χριστιανισμού μετά το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου στην πόλη και η δεύτερη σημαντικότερη πόλη του Βυζαντίου μετά την πρωτεύουσα Κωνσταντινούπολη. Η σημασία της υπήρξε τόσο μεγάλη γι αυτό και ήταν μια από τις υποψήφιες πόλεις οι οποίες είχαν προταθεί ως αντικαταστάτριες της Ρώμης, όταν επρόκειτο να γίνει η μεταφορά της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας από το Μεγάλο Κωνσταντίνο, για να επιλεγεί τελικά το Βυζάντιο. Η πολεοδομική και αρχιτεκτονική της αναδιοργάνωση υπήρξε ταχύτατη μετά τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917 που κατεκαύσε κυριολεκτικά την πόλη και μετά την εγκατάσταση χιλιάδων προσύγων το 1922. Βαρύνουσας σημασίας γεγονός τα πρόσφατα χρόνια, υπήρξε το ολοκαύτωμα της εβραίκής κονότητας από τα ναζιστικά στρατεύματα της τριπλή κατοχής.